شاید وقت آن رسیده باشد كه كم‌كم با تلویزیون‌های HD و سه‌بعدی هم خداحافظی كنیم و به استقبال نسل جدید نمایشگرهای تلویزیونی برویم. رمز ورود به دنیای جدید نمایشگرهای تلویزیونی QD است.

این نام، برگرفته از فناوری به كار رفته در ساخت این نمایشگرها یعنی  Quantum Dot است. تلویزیون‌های كوانتومی در مقایسه با تلویزیون‌های امروزی نه‌تنها از كیفیت رنگ بهتری برخوردارند و انرژی كمتری مصرف می‌كنند، بلكه نوعی نمایشگر انعطاف‌پذیر هستند كه می‌توانند آن را تا كرده، در كیف یا جیب لباستان قرار دهید.

نقاط كوانتومی، ذرات بسیار كوچكی به قطر حدود دو تا ده نانومتر هستند یا به عبارتی سطحی به اندازه 50 اتم كه در كنار هم قرار گرفته باشند اشغال می‌كنند.

زمانی كه این ذرات در معرض امواج الكتریكی یا دیگر منابع نوری قرار می‌گیرند، برانگیخته می‌شوند و نور روشنی از خود ساطع می‌كنند. رنگ نقاط كوانتومی با توجه به ابعاد آنها متفاوت است. برای مثال ذراتی كه قطر آنها ده نانومتر است، به رنگ قرمز، ذراتی كه قطرشان پنج نانومتر است، سبز و نقاطی كه قطرشان دو نانومتر باشد، آبی دیده می‌شوند.

امروزه در زمینه‌های مختلفی اعم از ساخت صفحات خورشیدی یا ابزارهایی كه برای ردیابی سلول‌های سرطانی در بدن از آنها استفاده می‌شود، از توانایی بالقوه نقاط كوانتومی بهره گرفته می‌شود و خبرها حاكی از آن است كه تا عرضه نمایشگرهای تلویزیونی مجهز به این فناوری، تنها چند قدم فاصله داریم.

شركت انگلیسی Nanoco اعلام كرده است تا پایان سال جاری میلادی، تلویزیون‌های كوانتومی را به بازارهای تجاری عرضه می‌كند. قرار است ابتدا از این فناوری برای افزایش كیفیت نور زمینه در تلویزیون‌های LCD معمولی استفاده شود. در این نمایشگرها، صفحاتی از نقاط كوانتومی كه روی فیلم‌های نیمه‌شفاف چاپ می‌شود، قرار می‌گیرد كه بر اثر تابیده شدن نور از مجموعه دیودهای ساطع‌كننده نور (LED)‌ روشن می‌شوند و نور تابیده شده را منعكس می‌كنند. این ویژگی و نقش نقاط كوانتومی در افزایش قابلیت انعطاف‌پذیری نمایشگرهای تلویزیونی، موجب شده است این فناوری در ساخت نمایشگرهای جدید مورد توجه قرار گیرد. در نمایشگرهای كوانتومی به محض برقراری جریان الكتریكی، نقاط كوانتومی روشن می‌شوند. در حقیقت، ساختار اصلی این نمایشگرها متشكل از دو لایه پلاستیكی است و نقاط كوانتومی در فاصله بین یك ترانزیستور یا سیستم تقویت‌كننده جریان و یك پوشش محافظ بین دو لایه پلاستیكی قرار می‌گیرند.

در این نمایشگرها، نقال كوانتومی در قالب یك الگوی مشخص از سه رنگ قرمز، سبز و آبی چاپ می‌شود تا مجموعه‌ای از واحدهای تصویری را روی صفحه ایجاد كند. میزان روشنی و شدت رنگ تصویری كه روی سطح نمایشگر نقش می‌بندد، بستگی به این دارد كه كدام یك از نقاط كوانتومی و با چه شدتی برانگیخته شده باشد. براساس پیش‌بینی‌های انجام گرفته تا سال 2015 میلادی، این فناوری جایگزین فناوری‌های كنونی می‌شود كه در ساخت انواع مختلف نمایشگرها ـ از نمایشگرهای تلویزیونی تا نمایشگر گوشی‌های تلفن همراه و تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها ـ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 منبع:تبیان